Wow wat een week is dit, zeg. Zo heb ik maanden van weinig woorden en nu volgen er twee blogs na elkaar. Want wat ik vandaag weer voor mooie krachtige momenten heb mogen ervaren wil ik toch ook heel graag delen. Ik zit nu midden in mijn healing opleiding blok 2. Voor deze cursus hebben we naast de lessen ook huiswerkoefeningen. De oefening van deze week was (kort samengevat): ga een uur op een fijne plek zitten en ervaar en observeer, kijk toe. En wat dit allemaal heeft opgeleverd voor mij….
Van hoofd naar hart
Ik zit nog vol van de mooie ervaringen van afgelopen zondag. Wat is het toch fijn om ook te mogen voelen. De eerste 30 – 35 jaar van mijn leven ben ik vooral bezig geweest met mijn hoofd. Heel lang studeren en daarna werk doen dat alleen met dat hoofd gebeurt, op een bureaustoel achter een computer berekeningen maken, constructies uitdenken, denken, denken, denken en doen, doen, doen. Maar voelen hoort er niet bij als constructeur. Ja een heel klein beetje je gevoel volgen voor afmetingen van constructies maar dat heeft ook met ervaring te maken. En nu de laatste jaren steeds meer ontwikkelen van dat hoofd naar dat mooie grote hart dat er ook nog zit. En de rest van het hele lijf dat er ook is. Nou vandaag ga ik dus de oefening doen voor de healingopleiding. Ik merk de laatste weken/ maanden een dusdanige enthousiasme bij mezelf dat ik moeite heb om stil te staan in het moment. Ik wil zo graag vooruit en vind het zoooo leuk om hiermee bezig te zijn dat ik mezelf haast vergeet aandacht te geven. De oefening lijkt dus een hele mooie voor mij op dit moment.
De tijd gaat in…
Ik ga comfortabel zitten in de hangstoel die in de woonkamer staat. Ik zet ook maar een timer op mijn telefoon zodat ik een stok achter de deur heb voor mezelf en dat ik niet ga sjoemelen met de tijd. Een uur echt de tijd nemen voor de oefening en Paulien, ik, myself. Hallo Paulien, daar gaan we dan. Even de aandacht op mezelf brengen. Tijdens dit uur kijk ik een beetje rond, van de houtkachel, naar het raam, naar de klok. Intussen laat ik gebeuren wat er gebeurt. Er komen een hoop gedachtenstromen voorbij. Hier ga ik af en toe in mee en merk het daarna weer op dat ik met mijn gedachten weer ergens was. Dan weer een moment dat ik vooral kijk, vervolgens een moment dat ik ga voelen in mijn lijf. Wat voel ik eigenlijk, waar voel ik iets, hoe voelt dit, voelt het fijn? Met vlagen voel ik mijn hart groeien en bloeien. Hij voelt warm, krachtig, sterk (innerlijk sterk). En dan zijn mijn gedachten weer eens aan de beurt en gaat mijn aandacht daar weer heen. Buiten dit alles heerst er nog steeds ook tegelijkertijd een onrustkriebel omdat ik zo graag een hoop zou willen doen (van de hak op de tak ook nog). Maar ik laat de onrust er gewoon zijn en merk het op en geef inwendig aan mezelf aan dat dit uurtje voor de oefening (en dus voor mij) is. Alles wat er nog moet gebeuren komt hierna weer.
Wauw, wat doet het met me
Gedurende het uur merk ik dat mijn gevoel en opmerkzaamheid alleen maar krachtiger lijkt te worden. Halverwege heb ik ook een kort moment van bijna indutten gehad omdat ik zo aan het ontspannen ben. Ja dit hoort er dan ook gewoon bij. Ik heb me er bewust niet aan overgegeven want dan zou ik maar een halve oefening hebben gehad. En dan is het uur voorbij. Wauw wat voel ik me rijk! Krachtig, opgeladen, energiek, en vooral vol van Liefde in mijn hart en in mijn hele lijf! Oke, Paulien, dit is duidelijk iets wat je heel goed kan gebruiken zo af en toe. Volop de aandacht alleen voor jezelf, je gevoel, je hele wezen. Laat ik dan nu met mezelf afspreken om in mijn agenda af en toe een ‘uurtje van aandacht’ te plannen zodat ik mezelf hier weer in kan onderdompelen. En wie weet wat ik een volgende keer zal ervaren als ik in mijn ‘uurtje’ duik.
0 reacties